Tattoos

Zoals veel andere kinderen vinden onze kinderen neptattoos helemaal het einde. Zelfs het uitspreken van het woord moet op de juiste wijze gebeuren. Het zijn geen tatoeages of tattoos, maar táttoes. Wij als ouders zijn er meestal niet zo blij mee. De tattoos die je bij een kauwgompje of een open dag krijgt, zijn vaak snel beschadigd en zien er dan eigenlijk alleen nog maar uit als een donkere vlek. Eraf wassen is geen optie, want voor de kinderen is het dan echt nog een stoere lichaamsverfraaiing.

Omdat Sinterklaas cadeautjes mag geven waar papa en mama het niet altijd helemaal mee eens zijn, kreeg Benthe dit jaar een setje tattoostiften van de Goedheiligman. Daarbij zaten malletjes om mooie figuurtjes te tekenen.
Die malletjes heeft Benthe helemaal niet nodig bleek laatst.
Er was een vriendinnetje komen spelen en Karsten had heerlijk meegespeeld met de meiden. Dachten wij.

Later aan de keukentafel bleek dat Karsten als tekentafel gefungeerd had. Hij zat van top tot teen onder de tatoeages van de tattooset. Op zijn buik prijkte een levensgrote smiley en op zijn armen waren wat figuurtjes getekend. De twee smileys die ik echter niet meteen te zien kreeg spanden de kroon. Hoezeer ik ook vond dat ze deze keer wat te ver waren gegaan met de stiften; ik móest deze twee toch even vastleggen. Al had ik liever gehad dat ze deze tekeningetjes op een blaadje hadden gemaakt...

Thomas de trein op Karsten zijn onderbeen.







Langnek in zijn nek.

Jordi is geholpen

'


Jordi vertoonde sinds een dag of drie na zijn komst bij ons wat mannetjes gedrag. Rijden op zijn kussen, zijn deken opfrotten om erop te rijden... Voordat zijn hormonen helemaal de overhand zouden nemen hebben we besloten hem meteen maar te laten castreren.
Jordi moet nu de komende tien dagen met kap op lopen om te voorkomen dat hij aan de wond likt en zo zijn hechtingen eruit trekt.
Jordi heeft weinig tot geen last van de kap en hij lijkt ook een last te hebben van de wond. Maar... waarom sommige mensen zeggen dat hij nu 'geholpen' is ontgaat hem volledig.

Fietser rijdt door rood...

Vanmiddag toen ik met Karsten en een vriendinnetje van hem naar huis liep is Karsten van zijn sokken gereden!
Door een fietser die gewoon RAM DOOR ROOD REED!!! Zijn vriendinnetje was net op tijd teruggesprongen dus die was alleen heel erg geschrokken (ook van mij, want ik ging nogal tekeer tegen die vent), maar Karsten had wel last van zijn knieën en elleboog. Gelukkig valt het al met al achteraf bekeken wel mee.


We drukten op de knop om over te steken, het licht telde af naar groen en ik waarschuw nog om even te wachten, omdat de auto's vrij hard reden. Die auto's stopten en de fietser reed niet zo hard, dus ik dacht 'die stopt, dus we kunnen'. Gaat die @&!*%@$# opeens vaart maken!!! Mèt een kind achterop!! Achter hem een scooter een vrouw erop (waarschijnlijk hoorden ze bij elkaar). Zij stopte, maar die fietser reed gewoon door!!! Het vriendinnetje en Karsten begonnen te rennen en Kartsen klapt zó tegen die fietser aan. Hij minderde verderop even vaart, maar reed toch gewoon verder uiteindelijk. Zegt die vrouw op die scooter 'het was nog oranje' Nee dametje, het was hartstikke ROOD!!! :(
Oh, wat was ik boos!! Ik heb die man echt achterna geschreeuwd tot ie meters ver weg was... "Eej! Kun je niet uitkijken! Aso!!" Niet zo netjes, maar ja... De tante en vader van dat meisje waren toevallig ook in de buurt, dus die kwamen er ook meteen aan. Het meisje wilde liefst meteen naar huis dus heb ik mezelf bij elkaar geraapt en getracht wat leuks te bedenken om te gaan doen, maar eigenlijk wilde ik alleen maar héél hard huilen van schrik. Ik heb maar gevraagd of ze naar het nieuwe hondje wilde komen kijken. Dat wilde ze wel.
Een vrouw uit onze oude straat stond voor het licht te wachten en heeft de auto aan de kant gezet om te kijken of zo kon helpen. Hartstikke lief!!



Ongelofelijk dat iemand gewoon váárt maakt bij een verkeerslicht dat op rood staat en dan ook nog doorrijdt als ie een kind totaal omver rijdt.
Eigenlijk staat hier altijd een klaarover, maar toevallig vandaag niet. Waarom weet ik niet. Maar nodig is ht dus wel...

Jordi!

 

Sinds gistermiddag zijn wij de trotse bezitters van een nieuwe huisgenoot. Jordi is een 6 maanden oude boerenfox uit het asiel. Het was een hele toer om hem hier te krijgen. We hadden steeds contact met een hondengedragstherapeute uit het asiel over hem en we kregen onderhand het idee dat we een monster in huis wilden halen.

Hij is nu een dikke dag bij ons er tot nu toe gaat alles picobello. De reis in de auto ging perfect (anderhalf uur lang!). Zelfs toen wij een broodje gingen eten in de auto, was er gene probleem. Hij keek wel, maar zeurde niet eens! Hij ging op een gegeven moment lekker liggen.

Vannacht heeft hij in zijn eentje beneden in de huiskamer in de bench geslapen en alleen toen wij net de huiskamer uit waren heeft hij -op zijn hoogst 5 minuutjes- gepiept. Hij wacht netjes als we de deur uitgaan dat hij als laatste gaat, komt de bal terugbrengen als je die gooit en legt die dan netjes voor je neer. Ook kan hij heel lekker alleen spelen met zijn bal of plastic bot. Sietske heeft heerlijk onder mijn toezicht met hem in de tuin gespeeld en hij komt en gaat zitten als zij dat vraagt.

Alleen met uitlaten trekt hij als een sledehond als er iemand vóór hem loopt. Dat moeten we er nog uit zien te krijgen. Oja, hij blaft ook (of gromt zelfs, als ik dat toelaat) naar voorbijgangers als we buiten lopen. Een jogger is heerlijk om even achteraan te vliegen (stout/fout, ik weet 't), maar goed. Voor dit soort dingen gaan we op cursus. Tot nu toe zien we in Jordi een heerlijke pup die heel enthousiast is en veel wil leren! We hebben vanmiddag met zijn allen een dik (dík) uur gewandeld. Heerlijk!!
Nou ja; "Zie foto's" zou ik zeggen!

Sietske werd moe en mocht bij Benthe op haar rug.


Benthe met de eerste stok die ze voor Jordi mee naar huis wil nemen.

Sietske wil NIET op de foto.



Karsten verzamelt stokken voor de haard.



Nu wil Sietske wel op de foto:


Jordi vindt stokken wel leuk! Op een gegeven moment liepen alle kinderen met takken. Voor Jordi, of voor de haard. We hadden 'takkenmeisjes' en een 'takkenjongetje'. Karsten vond ons een 'takkenfamilie'. Bob vond dat we gelukkig geen 'takkenw..f' hadden ;-)

Bob loopt met Jordi een eindje voorop om te zien of hij dan minder trekt. Het helpt wel iets. Tegen het eind van de wandeling merkte je dat het voor Jordi ook een flink eind geweest was. Alleen als er iemand vóór hem ging lopen, trok hij nog.

Je hebt natuurlijk altijd baas boven baas als het gaat om stokken verzamelen.

Jordi wilde Sietske en mij wel even helpen tillen. Als het goed is, staat hieronder een filmpje van Jordi die ons helpt.


Als laatste nog een fotootje van vanmogen toen we met Jordi in de tuin aan het spelen waren. Jordi is hier met zijn bal aan het spelen.


Op mijn youtube kanaal staan nog twee filpmjes van deze wandeling.