Zomerse waterpret

Het is zomer. Het is al een tijdje zomer en het blijft ook nog een tijdje zomer. Bij het woord zomer denk ik aan heerlijk warme dagen in de tuin met een zwembadje, op een strandje bij een meertje of zelfs heerlijk zwemmend in zee. In ieder geval warme dagen met zomerse waterpret. Elkaar nat spatten, lekker zwemmen, drijven met een band en opdrogen in de zon.

De zon kunnen we wegstrepen deze zomer. Het water niet. Water in overvloed de laaste tijd! Hemels water wel te verstaan. Overal in Helmond en omstreken is heeeeel veel regen gevallen en dus ook bij ons. Gisteren, midden op de dag, werd het wel heel bont, die 'zomerse waterpret'.

Het werd eerst pikdonker. Het was gewoon eng, zo donker werd het.


Tien minuten later ging het zo ontzettend hard regenen dat je gewoon geen druppels meer zag. Een constante stroom van water.



Normaal gesproken wil er met dit weer wel eens wat water in de garage lopen, via de gewone deur. Toen het gisteren dus zulk slecht weer was, schoot het mij opeens te binnen dat ik daar even naar moest gaan kijken. Het water stond echter al zo hoog dat ik de deur niet te durfde openen, omdat ik bang was dat alles dan naar binnen zou stromen.


Om te overleggen belde ik Bob even, in de trant van 'de gok maar wagen?'. Helaas kreeg ik de voicemail, dus nadat ik de kinderen opgehaald had van school (de tijd vliegt) heb ik de deur toch maar geopend.

Het bleek dat ik dit keer niet bang hoefde te zijn voor het water dat via deze deur onze garage in stroomde. Er was een andere ookrzaak, want tot mijn schrik stapte ik direct door de deuropening het water in! Op de foto is goed te zien dat het water niet over de drempel van deze deur gekomen is. Het natte komt van onze voeten, omdat we al een paar keer heen en weer gelopen waren toen ik de foto nam.




Toen ik de grote deur opende zag ik waar al dat water vandaan kwam. Nog nooit eerder had ik hier zoveel water zien staan. Sterker nog. Op deze plek staat eigenlijk nooit water!

Het stroomde gewoon de garage binnen.



Later zou blijken dat de afvoer (van het buurgebouw, waar wij op aangelsoten zijn) niet meer functioneerde.





Samen met mijn schoonvader die na mijn telefoontje over 'wat nu te doen?' meteen aangesneld kwam (nogmaals bedankt Frans!!) hebben we de uren daarna het water staan wegvegen.
Benthe en Sietske kwamen ook nog even helpen toen het meeste water al weg was.


Om kwart over twaalf zijn we begonnen met vegen en na een uur zag het er heel netjes uit.

Helaas, na een paar minuutjes (echt minuutjes...) vegen:


De gleuf die normaal gesproken het water moet afvoeren hadden we helemaal leeggeschept, maar twee minuten de (hagel!)bui in...:


En vier minuten de bui in:


Ongelofelijk hoe snel dat kan gaan!
Dus konden we opnieuw beginnen. Omdat het zo snel ging zijn we tijdens de bui alweer gaan vegen. Inmiddels waren we met vier man sterk om oplossingen te bedenken. Bob was vanuit zijn werk naar huis gekomen en Hennie (mijn schoonmoeder) was er ook. Zij heeft tussendoor ook nog de kinderen naar school gebracht.

Hennie maakte een foto van toen we net weer opnieuw begonnen waren met vegen.


Omdat de afvoer van de buren niet meer werkte kon al het water dat van hun daken afkwam niet goed weglopen. Het lekte bij de regenpijp eruit, met een flinke snelheid.


Toen duidelijk was dat een deel van het water van het gebouw af kwam, heeft Bob een slang op het dak gelegd, die het water van het dak afvoerde naar een werkende put.

Aanstaande vrijdag wordt de afvoer doorgespoten, zodat het regenwater dat ná vrijdag valt netjes in het riool verdwijnt in plaats van in onze garage.
Zolang dat nog niet gedaan is hopen we dat het niet meer zó hard gaat regenen en hopen we te kunnen vertrouwen op de zandzakken die we voor de beide deuren hebben gelegd.


Bob heeft ook nog een gat gegraven in de tuin bij de andere deur, zodat we de komende dagen in ieder geval niet bang hoeven zijn dat het wèl via die deur de garage in stroomt.

Vandaag kwam onze buurman en voorzitter van de VVE van het buurgebouw een bosje bloemen en een flesje wijn brengen. Om te verontschuldigen dat het mankement aan hun afvoer ons zoveel overlast heeft bezorgd.