Ons schoolbord.

Sinds Bob de keuken opgeknapt heeft, hebben we een schoolbord op de deur. Natuurlijk hebben de dames wel vaker het bord gebruikt (voornamelijk Benthe), maar de laatste tijd steeds meer sámen.Het is dan dringen geblazen voor het bord. Sietske wil nu ook echt meekleuren. En vrijwel meteen daarna uitvegen trouwens. Niet altijd wordt dit door Benthe in dank afgenomen. Haar werk verdwijnt ook vaak weer door de bordenwisser in Sietske’s ijverige handen.
De werkstukjes op het schoolbord zijn dus geen lang leven meer beschoren. Gelukkig was ik vandaag op tijd met mijn fototoestel. Een mooie tekening van Benthe en veel poetswerk van Sietske (en later ook van Benthe) heb ik kunnen fotograferen. Benthe heeft heel behulpzaam ‘haar letter’ (de eerste letter van haar naam) erbij gezet, zodat we weten van wie de tekening is. Ze vertelde er wel bij dat je hem een beetje moet draaien om hem goed te kunnen lezen.
En Sietske? Die riep elke keer nadat het bord weer schoon was om een ‘blaadje’. Hiermee bedoelt zij een kleurtje. Je moet het maar weten. Zo kon ze meteen weer opnieuw beginnen met tekenen, om het net zo snel weer uit te wissen.
Mijn boodschappenlijstje dat bovenaan stond, is ook verdwenen trouwens. Benthe kan op een krukje werkelijk overal bij…