Rio is alleen.

Op woensdag 9 maart waren Benthe, Sietske en ik naar Delft afgereisd, om mijn moeder te verrassen op haar verjaardag. Zaterdag (als het feestje gehouden zou worden) zou Bob ons weer op komen halen. Bob zou voor de konijnen zorgen, tijdens mijn afwezigheid, dus dat was geen probleem.
Een aantal weken geleden was Joost (de bruine)op mirakuleuze wijze ontsnapt, nu zat hij weer veilig in zijn hok. Twee behulpzame buurmannen hadden hem weer gevangen. Ik wilde niet opnieuw de buurt rond moeten met flessen wijn om iedereen te bedanken voor hun inzet. En bovenal, ik wilde graag onze beide konijnen behouden!
Voordat we vertrokken controleerde ik alles dus nog eens extra. Alles zat goed dicht. Gerustgesteld ging ik met Benthe en Sietske op pad naar het station. In Delft aangekomen, was oma blij verrast om ons te zien en het werd een gezellige dag die woensdag.
Tot 's avonds de telefoon ging. Aan mijn moeders reactie hoorde ik dat het Bob was. Ik wachtte af tot hij met haar uitgepraat was en ik hem kon spreken. Maar.., hoorde ik mama nou praten over "weer met flessen wijn de buurt rond"...? Joost zou toch niet weer...!
Jawel hoor, beide konijnen waren deze keer vertrokken. Bob was thuisgekomen van zijn werk en had Rio op de parkeerplaast gezien. Het deurtje van de ren stond wagenwijd open!
In plaats van ontspannen naar PSV te kunnen gaan kijken, moest Bob dus op konijnenjacht. Rio liet zich vrij gemakkelijk vangen. Joost kende het klappen van de zweep en was vertrokken voor Bob zich ook maar kon bukken!
De dagen daarna, zelfs tot vrijdag had Bob Joost steeds zien zitten in de tuinen van de buren, maar vangen lukte niet. We zouden er zondag samen wel een poging toe wagen.
Zaterdagavond kwamen we thuis na een aantal gezellige dagen Delft. Ik was vol goede moed om Joost ook weer veilig thuis te krijgen. Helaas liep het anders. Joost was spoorloos. En dat is hij nog steeds!
Er hangen briefjes in verscheidene winkels, maar niemand heeft hem gezien. Het is inmiddels tweeëmhalve week geleden dat hij ontsnapte en twee weken sinds Bob hem voor het laatst heeft gezien.
Rio is nog steeds alleen. En eenzaam. Hij mag er nu wel vaker uit voor een fijne knuffel-, of borstelbeurt. En nu het beter weer is kan hij ook weer lekker met de ren het gras op, maar toch mist hij duidelijk een maatje. Het grootste deel van de dag zit hij stilletjes in een hoekje. Terwijl hij samen met Joost toch regelmatig wandelingetjes maakte door het hok.
Volgende week gaan we op zoek naar een nieuw maatje voor Rio. Een vrouwtje. Hopelijk kunnen zij dan weer snel net zulke dikke maatjes worden als Rio en Joost samen waren.


En nee, er komen geen kleintjes, want Rio is een... hoe zal ik het noemen...ex-mannetje.