Tattoos

Zoals veel andere kinderen vinden onze kinderen neptattoos helemaal het einde. Zelfs het uitspreken van het woord moet op de juiste wijze gebeuren. Het zijn geen tatoeages of tattoos, maar táttoes. Wij als ouders zijn er meestal niet zo blij mee. De tattoos die je bij een kauwgompje of een open dag krijgt, zijn vaak snel beschadigd en zien er dan eigenlijk alleen nog maar uit als een donkere vlek. Eraf wassen is geen optie, want voor de kinderen is het dan echt nog een stoere lichaamsverfraaiing.

Omdat Sinterklaas cadeautjes mag geven waar papa en mama het niet altijd helemaal mee eens zijn, kreeg Benthe dit jaar een setje tattoostiften van de Goedheiligman. Daarbij zaten malletjes om mooie figuurtjes te tekenen.
Die malletjes heeft Benthe helemaal niet nodig bleek laatst.
Er was een vriendinnetje komen spelen en Karsten had heerlijk meegespeeld met de meiden. Dachten wij.

Later aan de keukentafel bleek dat Karsten als tekentafel gefungeerd had. Hij zat van top tot teen onder de tatoeages van de tattooset. Op zijn buik prijkte een levensgrote smiley en op zijn armen waren wat figuurtjes getekend. De twee smileys die ik echter niet meteen te zien kreeg spanden de kroon. Hoezeer ik ook vond dat ze deze keer wat te ver waren gegaan met de stiften; ik móest deze twee toch even vastleggen. Al had ik liever gehad dat ze deze tekeningetjes op een blaadje hadden gemaakt...

Thomas de trein op Karsten zijn onderbeen.







Langnek in zijn nek.