De laatste warme dag.

Het was zondag een aardige dag. Niet te heet en ook niet meteen koud. wel was het net te fris om helemaal in je blootje het zwembadje in te gaan. Dus hebben we een babybadje met water buiten gezet. In de buurt van de zandbak. Het gevolg hadden we eigenlijk al verwacht: de meisjes gingen een zee maken in de zandbak. Foto's nemen mocht eigenlijk niet. Vraag niet waarom. Toch hebben we deze nog kunnen maken. Een waar Klein-Scheveningen toch?

Zwembadfoto's.

We zijn alweer een tijdje terug uit Turkije, maar toch wilde ik jullie deze twee foto's niet laten missen. Persoonlijk vind ik ze erg goed gelukt (*glunder glunder*).
Bij het zwembad van het hotel waar wij verbleven liep een fotograaf rond die (ongevraagd, grrr) foto's maakte van schattige kinderen of romantische koppeltjes. Wij waren daar helemaal niet van gediend en zijn manier van foto's bewerken viel bij ons ook niet echt in de smaak. Het was al snel duidelijk dat we bij hem geen foto's zouden bestellen of zelfs laten maken. Eenmaal heeft hij onze kinderen gefotografeerd, waarna hij meteen te horen kreeg dat we daar niet van gediend waren. Gelukkig besloten onze meiden ook meteen om niet meer mee te werken! Steevast keken ze de andere kant op als hij er weer aankwam.
Op een gegeven moment kwam tante Heike erachter dat zij waarschijnljk nog mooiere foto's kon maken dan hij, zelfs zonder dat ze met een computer bewerkt hoefde te worden. Wat die fotograaf dus wel steeds deed. Met het juiste licht en de juiste achtergrond zijn het inderdaad ook heel mooie foto's geworden.
Samen met het verhaal dat erachter zit (en vooral ook wie er allemaal achter de fotografe staan te dansen en zingen om de meiden aan het lachen te krijgen) zijn ze onbetaalbaar geworden!

Sietske.

Benthe.

Ook leuk!

Benthe is even afgeleid.

Lysanne (nichtje) heeft al wel lol in wat ze ziet (zie de twinkeling in haar ogen), maar wil nog niet echt meewerken.

Lysanne doet eindelijk haar duimpje uit haar mond. Ze geeft zich over aan al die halve garen die achter tante Heike staan te zingen en dansen...

Het eerste pakje.

Tot ik tegen dit pakje aanliep vond ik niets leuk en schattig genoeg om te kopen voor onze kleine ongeboren uk. Terwijl ik toch al ongeveer 18 weken aan het rondkijken ben! Voor dit pakje ben ik als een blok gevallen. Het is goed voor een jongen en een meisje, het is niet te warm en niet te koud (tja een oktoberkindje hè) en het is bovenal 'errug'schattig. Zou er met dit pakje nou het startschot gegeven zijn om meer te gaan kopen? En meer, en meer? Wie zal het zeggen! Jullie lezen het hier vast terug als het zo is!

Er is er één jarig hoera, hoera!

Sietske is vandaag 2 jaar geworden. Ze vond de aandacht erg leuk en de taart met de kaarsjes fanatastisch. Ze moesten wel tot 5 of 6 keer toe opnieuw aan, om ze ook meteen weer uit te blazen.

Tijdens het zingen doet iedereen mee. Inclusief instrumentjes is het een heerlijke, vrolijke herrie. Sietske genoot!!

Onze kleinste uk.

Na een spannende nacht mochten we vanmorgen nog even het hartje van onze Uk horen en later voor de zekerheid een echo bekijken. We kregen weer een fotootje mee. Links het hoofdje, dan de buik. De benen zijn omhoog gericht en daarboven zie je nog een voetje. Als je goed kijkt zie je boven het hoofd ter hoogte van de mond een handje. Die 'tuut' bovenop de buik is een deel van de navelstreng.
De kleine was enthousiast aan het schoppen en rekken, maar omdat de placenta aan mijn buikkant zit, voel ik daar (nog) niets van.
En nee... we weten niet wat het is (jongen of meisje)!